เป็นเทคนิคการทอผ้าให้เกิดลวดลายโดยการเพิ่มเส้นด้ายพุ่งพิเศษ ด้วยวิธีการใช้ไม้แป้นขิดสอดเพื่อเปิดช่องเส้นด้ายยืนหรือเพิ่มเขาพิเศษนอกเหนือจากเขาที่ใช้ทอลายขิดปกติ โดยมักจะเก็บเขาในแนวตั้งทางด้านบนและล่างของชุดด้ายยืนการทอจะทําให้เกิดลวดลายตลอด หน้ากว้างของผืนผ้า ชาวไทลื้อจะเรียกเทคนิคการทอแบบนี้ว่า "มุก" ผ้าขิดมีเนื้อหนาเหมาะสําหรับใช้ในการตกแต่งและใช้สอยในครัวเรือนเช่น ทําหมอน ผ้าแหลบ (ผ้าปูนั่งหรือนอน) ผ้าปูโต๊ะ ผ้าหลบ (ผ้าปูที่นอน) ผ้าล้อหัวช้าง ผ้าเช็ด (ผ้าพาด บ่า) ผ้าห่ม ผ้าห่อคัมภีร์ หรือนํามาประยุกต์ตัดเป็นเสื้อคลุม เสื้อกันหนาว หรือผ้าคลุม ในปัจจุบันลวดลายขิดที่เป็นที่รู้จักกันดี เช่น ลายงูลอย ลาย หน่วยเครือ ลายขอเล็ก ลายขอใหญ่ลายขอบะใจ ลายกาบ ลายดอกจัน ลายนาค ลายนก หรือหงส์ ลายช้าง ลายม้า ลายคน เป็นต้น